over sprekende teksten voor kinderen
(tekst)schrijver voor kinderen
Dit gedichtje kwam ik tegen in een kinderboek:
Vogels kunnen liedjes zingen
haasjes kunnen heel goed springen.
Eekhoorns klimmen in de bomen
en egeltjes zitten te dromen.
Huh, egeltjes zitten te dromen? Dit lijkt me een gevalletje dwangrijm. [Lees meer…]
Tijdens de eindredactie van een vertaald kinderboek over krokodillen kom ik de volgende zin tegen:
‘De langste krokodil ooit, was 12 meter lang – ongeveer zo lang als een middelgroot zwembad!’
Een zwembad van 12 meter? Drie slagen en je bent aan de overkant. Zouden ze hier misschien een privézwembad bedoelen? Of de breedte van een zwembad? Wat is middelgroot eigenlijk? Ik besluit het creatief op te lossen. [Lees meer…]
Ik ben bezig met de eindredactie van een informatief kinderboek over de blauwe vinvis. Het boek is vertaald uit het Engels en ik mag er nog een redactieslag overheen doen. De blauwe vinvis is het grootste zoogdier van de wereld en weegt evenveel als – daar heb je mijn favoriete meeteenheid weer – dertig olifanten. Dat even terzijde. Waar ik lang over heb nagedacht, is de volgende zin: [Lees meer…]
Mijn derde blog over kinderen interviewen gaat over de reactie van jou als interviewer. Jouw houding bepaalt of het kind het gevoel heeft dat het alles kan vertellen. En of hij of zij ook minder sociaal-wenselijke antwoorden mag geven. [Lees meer…]
Ga tegenover elkaar aan tafel zitten, zet je opnameapparaat aan, houd je pen in de aanslag, maak oogcontact en vuur je vragen af op het kind. Grote kans dat het kind niks zegt. Veel te direct, veel te eng. Het lijkt wel een politieverhoor. [Lees meer…]
In het tv-programma De Wereld Draait Door interviewt Matthijs van Nieuwkerk een groep kinderen die bij de bekerwedstrijd Ajax-AZ waren op 19 januari 2012. Nou is Matthijs van Nieuwkerk een ervaren interviewer, maar kinderen interviewen is een vak apart, zo bleek uit het gesprek. Dat ging ongeveer zo. [Lees meer…]
20 september 1839. De schipper, de boer en de dokter staan bij het station in Amsterdam. Straks gaat de allereerste trein rijden, naar station Haarlem. Er komt rook uit De Arend en De Snelheid, de twee stoomlocomotieven. De stoker gooit nog een flinke schep kolen op het vuur. De passagiers stappen in. De toeschouwers juichen als de trein in beweging komt. Maar de schipper van de trekschuit kijkt zuur: ‘Dat gaat me klanten kosten.’ De boer moppert: ‘De koeien slaan op hol.’ En de dokter kijkt bezorgd: ‘Veels te gevaarlijk, die hoge snelheid. Je hersenen slaan tot moes tegen je schedel.’
Deze introductie schreef ik bij een educatieve tekst over vervoer in de negentiende eeuw. Ik koos voor de presens historicum – de historische tegenwoordige tijd – om de lezers in het verhaal te trekken en het gevoel te geven dat ze erbij zijn/waren. Als in een film. Zoals rasvertellers in de kroeg het kunnen: ‘Afijn, ik loop dus door de Kalverstraat, komt er een man op me af …’ [Lees meer…]
Olifanten doen het erg goed als meeteenheid. Sinds ik gespecialiseerd ben in olifanten stapelen, kom ik ze overal tegen in teksten voor kinderen. [Lees meer…]