Tzum-recensie over Twee pistooltjes en een dakmus:

Na de werken Hoe ik per ongeluk een boek schreef, De zweetvoetenman en Het Pungelhuis publiceert de veelvuldig gelauwerde schrijfster Annet Huizing een tweede non-fictieboek: Twee pistooltjes & een dakmus. Verzamelde gedachten over het schrijven. Als je het boek ter hand neemt en doorbladerend een glimp opdoet, groeit je nieuwsgierigheid stante pede. Met tot de verbeelding sprekende hoofdstuktitels als  ‘De doperwtjes rollen over tafel’, ‘Sinaasappel en zwarte koffie’, ‘Wat bommelt het dat je opdikt’, ‘Verleiding op de veerboot’, ‘Op de babyafdeling van Ikea’ of ‘Waarom Piet geen prothese heeft’ vat Huizing je subiet bij de kraag.

In 43 hoofdstukken verkent Huizing uiteenlopende aspecten van het schrijverschap: van de grondvormen van vertellen, zintuiglijk schrijven, formuleerkeuzes, via dialogen vol subtekst, het belang van diep lezen, het effect van een bepaald perspectief, de uitleg over functieloze details tot aan de noodzakelijke worsteling die hoort bij het schrijven. Twee pistooltjes & een dakmus biedt een staalkaart aan schrijftechnieken en stijlen. Met een zeer rijke verzameling citaten en fragmenten uit voor Huizing inspirerende werken (die ze allemaal netjes op tien pagina’s verantwoordt) illustreert ze de technische, ambachtelijke kant van het schrijven.

Nergens kauwt ze voor hoe de lezer iets moet interpreteren. De boekfragmenten illustreren wel steeds heel precies wat ze wil vertellen. Ook geeft ze ettelijke tips, zoals: ’Door vaak te schrijven en te herschrijven, en al die mogelijkheden uit te proberen, train je jezelf in dat luisteren en word je steeds leniger in formuleren, steeds vaardiger in je gedachten onder woorden brengen.’ En:

‘Eigenlijk zou je een staalkaart moeten aanleggen van dialogen uit romans, films, series, stripverhalen en de familieapp. Dialogen die je op een of andere manier opvallen, omdat ze zo goed zijn of juist zo slecht. (…) Op zo’n dialogenverzameling kun je terugvallen als je inspiratie zoekt.’ Schrijvers in spe ontdekken op hoeveel manieren je iets kunt beschrijven, hoe je een motorisch moment een verhaal kunt aanslingeren en hoe je je uitdrukkingsvaardigheid kunt vergroten.

Net als in haar eerste non-fictieboek biedt Huizing veel stof tot nadenken. In De Zweetvoetenman liet ze bevlogen en met veel gevoel voor humor zien hoe het recht en onze rechtstaat werken. Haar verhalen over waargebeurde rechtzaken roepen verontwaardiging op, laten je lachen en ontroeren. Ze laat zien dat je moet snappen hoe iets werkt voordat je er een mening over kunt hebben. Volledigheid streefde ze niet na. Dat is ook in Twee pistooltjes & en dakmus het geval. Het draait om het scherpen van de (lees-)geest, om het delen van plezier en om het bieden van bakken inspiratie. Haar bevlogenheid geeft je zin om aan de slag te gaan als schrijver, om te spelen met de waaier aan technieken, zelfs als je nooit eerder de ambitie had om zelf te schrijven.

Miriam Piters

PS Heb je de jeugdroman Hoe ik per ongeluk een boek schreef uit 2014 nog niet gelezen? Doe dat dan eerst! Als je daarna Twee pistooltjes & een dakmus leest zul je begrijpen waarom ik hier voor een PS kies en waarom ik dat adviseer.

recensies Twee pistooltjes en een dakmus

‘Twee pistooltjes & een dakmus – Verzamelde gedachten over schrijven is geen kinderboek – dat dat meteen maar even helder is.
Annet Huizing, schrijfster van onder meer De zweetvoetenman, Hoe ik per ongeluk een  boek schreef en Het Pungelhuis heeft lang aan dit boek over schrijven gewerkt. En (dus) veel over schrijven nagedacht. Nu het boek er is, is het echt genieten van de bespiegelingen en inzichten van Annet. Grondig en met humor belicht ze vele aspecten van het schrijfproces. Aan de hand van fragmenten uit de literatuur laat ze overtuigend zien, dat er weinig (of geen) in steen gebeitelde wetten voor goed schrijverschap bestaan. Een must-read (of op z’n Nederlands: een moet-je-lezen!) voor iedereen die graag schrijft of graag leest.’
Kinderboekwinkel Utrecht

‘Aan de hand van fragmenten uit volwassen literatuur laat Annet Huizing zien welke paden een schrijver moet of kan bewandelen om tot een volwaardig boek of verhaal te komen. Ze stelt zich daarbij kundig én bescheiden op en neemt je mee in haar gedachtegang over het schrijfproces. In de flaptekst omschreven als: ‘Ze doet daar niet hoogdravend of ingewikkeld over, maar onderzoekt nieuwsgierig de vele afslagen die je als schrijver kunt nemen bij het vertellen van een verhaal’. Moet je zelf schrijven om van dit boek te kunnen genieten? Zeker niet, ook wanneer je meer lezer dan schrijver bent is dit boek om van te smullen. Het laat je meteen anders kijken naar het eerstvolgende boek dat je openslaat.’
Leestips voor taaldocenten op Hoewashetopschool.com

‘Annet Huizing doet het weer. Een boek schrijven dat je bijblijft, waarover je na gaat denken, waar je jezelf tegenkomt en nog veel meer. De grandioze titel zet je gelijk op scherp. Waar slaat dat op? En dan begin je te lezen over schrijven, over lezen, over techniek en intuïtie, over de mooie fictie-boeken van Annet zelf en over interessante boeken van anderen. Ze neemt je mee in het schrijfproces en in de leesbeleving. Wat maakt een verhaal een goed verhaal? Ze laat zien dat een schrijver veel knoppen heeft om aan te draaien, maar dat het nog niet zo eenvoudig is om het goed te doen. Het is onmogelijk om dit boek samen te vatten. Ik kan alleen zeggen dat dit een boek is dat je met meer waardering en inzicht in je volgende boek laat duiken. Schrijven en lezen. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Het was heerlijk om daar een boek lang naar te kijken, je te verwonderen en geïnspireerd te raken.’
Norma Meeuwissen, Schoolbieb op Orde

‘Zelden zo’n heerlijk schrijfboek (uit)gelezen. In korte hoofdstukken belicht Annet Huizing een bonte stoet aan thema’s. Niet alleen treffend en persoonlijk, ook licht ontregelend. En juist dat maakt het zo’n fijne wegwijzer, want om je eigen weg te vinden moet je eerst flink verdwalen. Een boek als een doosje bonbons. Niet alleen door de zorgvuldige vormgeving, vooral door het verheugen; straks mag ik weer een hoofdstukje. En dan niet kunnen stoppen. Al die smaken… Meteen bij mijn cursisten aanbevolen. Ik kan wel inpakken…’
Annejan Mieras, winnares Gouden Griffel 2024

‘ Annet Huizing heeft nog niet zoveel boeken op haar naam staan, maar de boeken díe ze schreef hebben allemaal prijzen gewonnen. Het ontroerende Hoe ik per ongeluk een boek schreef kreeg in 2015 een Zilveren griffel en vele buitenlandse prijzen. Ook De zweetvoetenman ontving in 2018 een Zilveren griffel. Het Pungelhuis kreeg de Thea Beckmanprijs 2022 en was in 2023 het boek van Heel Nederland Leest junior.
Als je dus wilt weten hoe je goed moet schrijven, moet je bij Annet Huizing zijn. In Twee pistooltjes en een dakmus zal ze ons dit dan ook eens haarfijn uitleggen. In dit boek voor volwassenen over het ambacht van het schrijven. 
Toch moet ze gaandeweg toegeven dat het heel moeilijk is om het precies uit te leggen: wat werkt en wat niet werkt, wanneer je ja tegen een zin zegt en wanneer nee, en of teveel tell en te weinig show nou echt fout is. En die worsteling is heerlijk om over te lezen. Met vele voorbeelden uit met name volwassenen literatuur, maar ook uit haar eigen boeken, laat ze zien in hoeveel vormen je een dialoog kunt opschrijven en welk effect dat heeft. Dat de alwetende verteller echt niet oubollig is. Dat details (zoals het pistooltje en de dakmus) er áltijd toe moeten doen, behalve als ze er juist niet toe hoeven te doen. 
Als je het boek uit hebt, voelt het alsof je in één klap ook vele andere boeken hebt gelezen (en die je daarna ook echt wilt lezen!). Niet alleen uit volwassenenfictie, maar ook uit de jeugdliteratuur. Huizing citeert ook regelmatig uit eigen werk. Daardoor heb ik zin die boeken weer te lezen. Ze behoren tot mijn favorieten.
Verwacht geen kant-en-klare schrijftips. Als je dit boek uit hebt schrijf je niet gegarandeerd een bestseller. Maar het leest als een trein, is leerzaam en onderhoudend en inspireert tot zelf weer meer schrijven. Ik heb er nóg een favoriet boek van Annet Huizing bij! Als je het boek uit hebt, voelt het alsof je in één klap ook vele andere boeken hebt gelezen (en die je daarna ook echt wilt lezen!).’ 
Maaike de Vries, Wijs met Taal

‘Wat een heerlijk en inspirerend boek schreef Annet Huizing. Als je ook maar een beetje houdt van lezen of schrijven, dan is dit een regelrechte aanrader. Het is zo liefdevol en onderzoekend geschreven, dat je er zin van krijgt. Zin in lezen. Zin in schrijven. Zin in proberen.’
Merel Roze, schrijfster en schrijftrainer

Dit keer heb ik een boek voor volwassenen geschreven. Of beter gezegd: voor iedereen die graag schrijft en leest. Sinds 13 februari 2025 ligt het in de winkel. Op de site van Lemniscaat vind je een preview van de inhoudsopgave en de eerste hoofdstukken.

De Hongaars-Nederlandse familiefilm I accidentally wrote a book, gebaseerd op mijn roman Hoe ik per ongeluk een boek schreef, heeft de Best Film Award ontvangen op het internationale Tallinn Black Nights Film Festival 2024! In 2025 is de film te zien in de Nederlandse bioscopen.

Op 29 oktober 2024 presenteerde Cinekid de wereldpremière van I accidentally wrote a book van de Hongaarse regisseur Norá Lakos, gebaseerd op mijn roman Hoe ik per ongeluk een boek schreef (2014, Lemniscaat). Naast hoofdproducent Juno11 heeft ook het Nederlandse filmbedrijf Bind een bijdrage geleverd aan de productie. De film werd vertoond met Nederlandse ondertiteling en Nederlandse animaties. De trailer (Engels ondertiteld):

Op 6 mei werd de Italiaanse vertaling van Het Pungelhuis bekroond met de Premio di Letteratura per Ragazzi ‘Fondazione Cassa di Risparmio di Cento’ 2023, de prijs voor het beste oorspronkelijke of vertaalde Italiaanse kinderboek. Het boek is vertaald door Anna Patrucco Becchi als La casa del contrabbandiere (La Nuova Frontiera, 2022).

Voor de promotie van het boek in Italië maakte het Nederlandse Letterenfonds een filmpje.

Het leukste nieuwtje (tot nu toe) van 2023: de CPNB heeft Het Pungelhuis gekozen als hét boek voor de campagne Nederland Leest Junior. In de maand november lezen schoolklassen (groep 7 en 8 po, en de onderbouw van het vmbo) allemaal mijn boek. Er komt een speciale pocketeditie met een nieuwe cover (zie hierboven), ontworpen door Moker, in een oplage van zo’n 100.000 exemplaren.
De leerlingen gaan in gesprek over de thema’s in het verhaal. Bij het boek verschijnt ook een op maat gemaakt pakket van lessuggesties, met steun van Stichting Lezen.

Op 17 september kreeg ik tot mijn grote verrassing zowel de Thea Beckmanprijs 2022 als de Jonge Beckmanprijs voor mijn historische jeugdroman Het Pungelhuis. Het was een fantastische prijsuitreiking in het sfeervolle Archeon, tot in de puntjes verzorgd.

Uit het rapport van de Jonge Jury: ‘Dit boek begint grappig en dat komt ook door oom Arie. Ole gaat met hem naar een museum en die scène is heel goed geschreven. Je moet er om glimlachen als je het leest. De juryleden vinden dat ze dankzij dit boek veel hebben geleerd. De botersmokkel is niet iets wat op school in de geschiedenislessen wordt behandeld, terwijl het heel interessant en spannend is.’

Uit het rapport van de Vakjury: ‘De winnaar is een met vaart en overduidelijk plezier geschreven jeugdroman die erin slaagt om een tamelijk onbekende episode uit de Nederlandse geschiedenis overtuigend tot leven te wekken, en tegelijkertijd inzicht biedt in de wijze waarop intergenerationele trauma’s worden doorgegeven. Een boek dat volgens de jury naadloos past in de traditie van Thea Beckman: een potentiële klassieker.’ 

De kinderjury werd begeleid door schrijfster Marte Jongbloed (op de foto met rode sjaal). De Vakjury bestond uit Hubert Slings (voorzitter), Liselotte Dessauvagie, Inge Mooiman, Rutger van Driel, Monique Veldman en Moniek Warmer. 

De andere vier genomineerde boeken waren Het lied van de vreemdeling (Linda Dielemans), Waarom de maan verdwijnt: Lotti’s oorlog (Martine Letterie), Altijd vluchten (Christine Linneweer) en Ik zal je bewaren (Jeska Verstegen).

Elk jaar reikt Museumpark Archeon de Thea Beckmanprijs uit aan het beste historische jeugdboek. De jury kijkt naar historische jeugdromans die én goed geschreven zijn én lezers op een geloofwaardige wijze meenemen naar het verleden. Dit jaar bekroont de jury werk voor jongeren vanaf twaalf jaar.
Bij de vijf titels van de shortlist worden door vijf studenten van de Willem de Kooning Academie korte animatiefilms gemaakt. De prijsuitreiking vindt vervolgens plaats op 17 september in Museumpark Archeon. Tegelijkertijd wordt de winnaar van de De Jonge Beckman bekendgemaakt, de prijs voor het beste historische jeugdboek volgens de lezers zelf.