schrijfster
schrijfster
Ik heb een boek geschreven: De zweetvoetenman. Over rechtszaken & regels (en een hoop gedoe). Non-fictie voor kinderen (11+) en volwassenen.
Lees verder “Boekritme: houvast en verrassingen in De Zweetvoetenman”
‘Als je een bloedneus hebt en je knijpt je neus dicht, ontploft je neus dan?’ Goeie vraag van mijn neefje. Logische vraag ook, als je nog niets weet van anatomie. Lees verder “Kindervragen als basis voor een boek?”
‘Maar eh … het is toch fictie?’ stamelde ik toen ik op 24 juni 2015 de Zilveren Griffel in ontvangst nam. De jury had Hoe ik per ongeluk een boek schreef in de categorie Informatief gezet, non-fictie dus. Lees verder “Wat is non-fictie eigenlijk?”
In teksten voor kinderen moet je de informatie vaak sterk vereenvoudigen. Dat betekent dat je niet streeft naar volledigheid en dat je nuances weglaat. Maar ondertussen moet de informatie wel juist zijn en geen verkeerde beelden oproepen.
De volgende zin in een informatief kinderboek riep bij mij een vreemd beeld op: Lees verder “Hoe een ijsbeer een walvis vangt”
Kinderen zouden meer interviews met volwassenen moeten lezen. Die gedachte kwam bij me op toen ik het Ajax-kinderjaarboek las. Het is geschreven door Edward van de Vendel, bekroond dichter en schrijver voor kinderen. Lees verder “Voetbalboek of therapeutisch kinderboek?”
Voor mijn jeugdroman Hoe ik per ongeluk een boek schreef las ik een flinke stapel boeken over fictie schrijven. Niet alleen omdat ik zelf voor het eerst fictie schreef, maar ook omdat Lees verder “Research voor fictie en non-fictie”
Pratende dieren: in fictie voor kinderen is dat heel normaal. En die boekendieren práten niet alleen, ze doen ook mensendingen en hebben menselijke emoties. Lees verder “Pratende dieren in teksten voor kinderen”
Ik heb al eerder een pleidooi gehouden voor meer dialoog in informatieve teksten voor kinderen. Een dialoog verlevendigt je tekst enorm. Besteed daarbij ook aandacht aan de dialoogattributrie: de manier waarop je de dialogen weergeeft. Lees verder “Dialoogattributie: niks mis met ‘zei …’”
‘Kinderen zijn vanaf hun babytijd gewend aan volwassenen die bezorgd vragen of ze het wel leuk hebben’, schrijft Aleid Truijens in een column in de Volkskrant. Ik zie die focus op ‘leuk’ terug in informatieve teksten voor kinderen, en in tv-programma’s. De vorm gaat dan soms boven de inhoud. Lees verder “Moeten informatieve teksten leuk zijn?”
Moeten er meer verhalend-informatieve kinderboeken geschreven worden? Ja. Kinderen houden van verhalen. Ze zijn gewend aan de verhaalstructuur, zoals ik schreef in een eerder blog. En volgens de Leidse pedagoog Paul van den Broek blijven verhalende teksten ook beter hangen bij kinderen dan informatieve teksten.
Maar hoe maak je een goede mix van verhaal en informatie? Lees verder “Verhalend-informatief: geen gemakkelijk genre”